Menyusul dari posting lepas, saya telah meneruskan usaha mencari maklumat mengenai kes Siti Noor Aishah, dan berjaya saya menemui Alasan Penghakiman Mahkamah Tinggi yang telah mendapatinya tidak bersalah dan membebaskan..(sila baca dibawah ini, 'link' selepas penghakiman ini juga terus ke sumber dalam bentuk PDF.

Membaca alasan penghakiman ini juga akan memberikan pengetahuan lebih.

Latar Belakang Ringkas

Siti Noor Aishah Atam telah ditangkap polis pada 22/3/2016kerana didakwa memiliki 12 buku mengenai 'terrorism' (tetapi yang peliknya Buku ini sebenarnya tidak diharamkan di Malaysia). Mana adil, jika polis boleh tangkap dan mendakwa seseorang memiliki buku yang tidak diharamkan kerajaan pun. Mana kita boleh tahu buku manakah yang tidak boleh dimiliki dan dibaca.

Siti dituduh di Mahkamah Majistret Kemaman pada 19 April 2016 di bawah Seksyen 130JB(1)(a) Kanun Keseksaan.

Paling maksima polis boleh menahan seseorang sebelum dibebaskan atau dituduh di Mahkamah, adalah 14 hari, justeru kemungkinan besar Siti telah ditahan polis berasaskan SOSMA[Akta Kesalahan Keselamatan (Langkah-langkah Khas) 2012], yang membenarkan polis terus tahan seseorang tanpa apa-apa perintah Mahkamah/Magistret untuk 28 hari. Rujukan kepada Alasan Penghakiman juga menyatakan bahawa beliau juga telah disiasat berasaskan SOSMA, dan semasa perbicaraan juga SOSMA telah digunakan. 

SOSMA - not the new ISA and no death penalty...Let's understand SOSMA better?

Kes dipindahkan kepada Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur, dan pada 25/7/2016 Siti Noor Aishah tidak mengaku salah dan seterus kes itu dibicarakan.

29/9/2016 -  '...mahkamah ini melepaskan dan membebaskan OKTdiatas pertuduhan yang dikenakan terhadapnya dengan kadar serta merta...'. Juga telah dilapurkan, selepas keputusan Mahkamah, pihak pendakwaraya minta kebenaran terus tahan Siti mengunakan SOSMA...'Mahkamah turut menolak permohonan Timbalan Pendakwa Raya Mohamad Mustaffa P. Kunyalam untuk menahan Siti Noor Aishah di dalam penjara mengikut Seksyen 30(1) Akta Kesalahan Keselamatan (Langkah-langkah Khas) 2012 (SOSMA) sementara menunggu rayuan difailkan oleh pihak pendakwaan terhadap pembebasan tertuduh. - sila lihat Siti Noor Aishah Atam - victim of SOSMA, found Not Guilty by High Court, then re-detained under POCA?

Selepas ini, walaupun Mahkamah jelas tak benarkan tahan Siti lagi - pihak polis telah menangkapnya lagi dan tahan di bawah Akta lain - kiniAkta Pencegahan Jenayah 1959 (Prevention of Crime Act 1959 (POCA) - Tahanan Tanpa Bicara..

Pada 29/11/2016, berita bahawa polis telah bebaskan daripada tahanan fizikal - dan bebaskannya dengan syarat(kesemua syarat yang dikenakan tidak lagi jelas), serta meletakkan 'electronic monitoring device (EMD)' - Harus dinyatakan bahawa tahanan serta kini Restriction(yang akan menghadkan hak asasinya) adalah BUKAN berasaskan keputusan Mahkamah - bukan hukuman kerana kamu didapati bersalah..

Dalam kes Siti Noor Aishah Atam, Mahkamah telah putuskan bahawa dia tidak bersalah - tetapi Siti masih 'dihukum'...oleh undang-undang tidak adil saperti POCA dan POTA, yang membenarkan seorang ditahan tanpa bicara walaupun tidak bersalah. Undang-undang ini zalim, kerana mangsa tidak boleh pun mencabar alasan yang digunakan untuk menahan atau menghadkan kebebasannya. Bila anda, dibebaskan dengan syarat - harus disedari pengingkaran mana-mana syarat secara otomatik adalah satu kesalahan yng boleh dikenakan hukuman penjara..

Last December, police said more than 200 people were fitted with the EMD under Poca. Those found tampering with the device or violating conditions of release can be jailed for two years. 

POCA dan POTA harus dimansuhkan - kerana seseorang yang TAK BERSALAH pun boleh ditahan tanpa bicara bertahun-tahun. Berbeda dengan hukuman jenayah, di mana ada kepastian berapa tahu anda akan dipenjarakan - Akta macam POCA dan POTA (sama saperti ISA dulu) memberi kerajaan kuasa menahan bertahun-tahun ikut suka mereka...

As at Sept 30, 2015, 975 people have been detained under Poca.

SOSMA pula zalim kerana undang-undang biasa mengenai tangkapan, tahanan reman, keterangan yang boleh diterima Mahkamah, hak-hak mendapatkan bicara adil semua boleh diabaikan kerana pihak polis/pendakwa gunakan SOSMA. 

Kalau ahli politik jadi mangsa, parti politik akan membantah cukup kuat - tapi, bila mangsa SOSMA, POCA dan POTA orang biasa, nampaknya tak ada yang ambil berat...Adakah PAS, DAP, PKR, Amanah, UMNO, MCA, MIC atau mana-mana parti politik sehingga kini keluarkan kenyataan membantah apa yang berlaku kepada Siti Nor Aishah Atam atau lebih 1,000 orang yang kemungkinan kini di 'tahan tanpa bicara' atau 'hidup dengan syarat-syarat' yang dikenakan di bawah Akta POCA atau POTA?

Kadang-kadang, terpaksa kita tanya sama ada ahli politik dan parti politik prihatin dengan ketidakadilan yang menimpa rakyat Malaysia...rakyat biasa?

PENGHAKIMAN MAHKAMAH TINGGI YANG BEBASKAN SITI NOOR AISHAH BINTI ATAM

DIDALAM MAHKAMAH TINGGI JENAYAH 4 KUALA LUMPUR
DIDALAM WILAYAH PERSEKUTUAN KUALA LUMPUR
PERBICARAAN JENAYAH NO: 45SO-7-5/2016

PENDAKWA RAYA
LAWAN
SITI NOOR AISHAH BINTI ATAM (No. Kad Pengenalan: 870727-11-5386)

PENGHAKIMAN

Latarbelakang

1. Ini merupakan satu perbicaraan kes yang melibatkan Orang Kena Tudoh (OKT) menurut Seksyen 130JB(1)(a) Kanun Keseksaan yang boleh dihukum dibawah peruntukan yang sama. OKT menghadapi pertuduhan seperti berikut:

“Bahawa kamu pada 22 Mac 2016 jam lebih kurang 12.25 tengahari di sebuah rumah dialamat Lot 1241, Jalan Lapangan Terbang Sura, dalam Daerah Dungun, dalam Negeri Terengganu, telah memiliki 12 buah buku yang merupakan item yang berunsur perbuatan keganasan dan berkaitan dengan Kumpulan Pengganas iaitu Kumpulan Pengganas Jemaah Islamiah (JI), Islamic State(IS) dan Al Qaeda(AQ) sepertimana di Lampiran A dan dengan itu kamu telah melakukan satu kesalahan dibawah Seksyen 130JB(1)(a) Kanun Keseksaan dan boleh dihukum dibawah peruntukan yang sama.

Lampiran A

21. Pegawai Penyiasat (SP6) dalam keterangannya mengesahkan barang-barang kes seperti yang disenaraikan dalam dokumen (P40) telah diterima dan disimpan dengan selamatnya dalam cabinet almari yang berkunci yang dimilikinya seorang. Dalam isu ini, mahkamah ini mendapati bahawa tiada ujud sebarang kesenjangan dan sebarang kacau ganggu terhadap ekshibit-ekshibit tersebut terutamanya bukubuku yang dirampas di rumah tempat kejadian. Selanjutnya dalam semua barang-barang kes yang dirampas, sebanyak 12 buah bukubuku yang menjadi perkara utama dalam Kertas Pertuduhan telah dirujuk kepada 3 orang “Pakar” iaitu saksi-saksi (SP2), (SP9) dan (SP10). Buku-buku yang dirujuk adalah seperti berikut:

(P27)- VISI POLITIK GERAKAN JIHAD
(P20)- GENERASI KEDUA AL-QAIDAH (APA DAN SIAPA ZARQAWI, APA RENCANA MEREKA KE DEPAN)
(P37)- TENTERA SALIB SUDAH KEMBALI,AKANKAH SEJARAH TERULANG
(P24)- DEKLARASI DAULAH ISLAM IRAK
33(P11)- MERETAS JALAN JIHAD FIE SABILILLAH
(P18)- FIKH PERGERAKAN (AKU WARISKAN
UNTUK KALIAN )
(P26)- MISTERI PASUKAN PANJI HITAM
(P23)- TURKI NEGARA DUA WAJAH
(P21)- MASTER PLAN 2020: STRATEGI ALQAIDAH MENJEBAK AMERIKA
(P32)- DARI USAMAH KEPADA PARA AKTIVIS
(P25)- DARI RAHIM IKHWANUL MUSLIMIN KE
PANGKUAN AL-QAIDA
(P15)- KETIKA MASLAHAT DAKWAH
DIPERTUHANKAN DAN MENJADI TAGHUT
MODEL BARU
(P12)- SERI MATERI TAUHID

23. Dalam meneliti keterangan-keterangan saksi-saksi pakar ini, adalah perlu untuk mahkamah ini menilai setiap daripada keterangan saksisaksi ini. Saksi, Dr. Wan Adli bin Wan Ramli (SP2) mengesahkan bahawa beliau telah dirujuk 12 buku-buku diatas dan diakui terima melalui dokumen (P41.). Dalam tempoh 8 hari saksi ini telah membuat kajian dan semakan terhadap buku-buku tersebut dan kemudianya telah memulangkan semula buku-buku itu kepada pegawai penyiasat (SP6) pada 31 Ogos 2016. Semasa memberikan keterangan dimahkamah, saksi ini mengesahkan ada membuat laporan analisa beliau seperti (P42).Adalah diperhatikan semasa saksi ini memberikan keterangan dimahkamah, beliau telah membacakan laporan yang dibuatnya tetapi tidak pernah dirujukkan apa-apa buku tersebut oleh Timbalan Pendakwa Raya. Apa yang lebih menarik lagi adalah saksi ini juga tidak merujuk kepada apa-apa jua halaman ataupun menandakan bahagian-bahagian ataupun petikan-petikan yang terdapat didalam buku-buku tersebut yang boleh dikaitkan dengan manamana kumpulan pengganas. Mahkamah ini tidak ditunjukkan mana- mana bahagian atau cebisan-cebisan yang terdapat dalam buku-buku tersebut yang mempunyai apa-apa unsur-unsur pengganas. Dalam keadaan-keadaan yang sedemikian, keterangan saksi (SP2) tidak banyak membantu mahkamah ini bagi mengetahui bahagian-bahagian mana ataupun petikan-petikan mana yang mempunyai apa-apa kaitan dengan mana-mana kumpulan pengganas.

24. Selanjutnya Timbalan Pendakwa Raya telah memanggil saksi, Prof Rohan (SP9). Saksi ini merupakan seorang pensyarah bidang di Universiti Nanyang, Singapura. Beliau merupakan saksi pakar yang mempunyai kelayakan akademik mahupun pengalaman yang begitu luas dalam menganalisa buku-buku yang berkaitan dengan pengganas. Dalam keterangan beliau, saksi ini mengesahkan bahawa beliau telah dirujukkan 12 buah buku-buku seperti yang disenaraikan dalam Borang Penyerahan Barang Kes (P40). Sebaik sahaja saksi ini dirujukkan buku-buku tersebut oleh pegawai penyiasat, Insp. Oi Tiat Siong (SP6), beliau telah mengambil gambar-gambar bahagian muka depan dan belakang buku-buku tersebut termasuk catatan setiap bab yang terkandung.Setelah itu beliau telah pulang ke Singapura dan dengan merujuk kepada Data Base yang terdapat di Universiti tersebut, beliau telah membuat rumusan dan memberikan pandangan dan laporan bertulis (P45) mengenai setiap buku-buku tersebut. Keterangan saksi ini telah dicabar hebat oleh kedua-dua peguam OKT, En. Kamaruzzaman bin Abdul Wahab dan En. Zukri bin Jusoh. Semasa soal balas dilakukan oleh peguam, saksi ini mengakui bahawa kesemua buku-buku tersebut adalah di tulis dalam Bahasa Malaysia dan beliau tidak membaca buku-buku tersebut dalam Bahasa Malaysia. Data Base yang terdapat di Universiti Nanyang yang dirujuk oleh saksi ini merupakan catatan dalam Bahasa Inggeris. Apa yang lebih menarik adalah saksi ini menyatakan bahawa buku-buku tersebut telah diterjemahkan oleh Uztaz Rizal dan beberapa penterjemah yang lain. Saksi ini akui bahawa kehadiran penterjemahpenterjemah ini adalah material dan penting bagi mengetahui samada mereka ini benar-benar mempunyai kelayakan dalam menterjemahkan buku-buku tersebut dan terjemahan mereka ini diterima oleh mahkamah.Saksi ini secara bersungguh-sungguh telah menjemput pihak-pihak Hakim, Timbalan Pendakwa Raya dan Peguam untuk meneliti dan menyemak kesahihan Data Base dan kaitannya dengan buku-buku yang dirampas itu. Dalam meneliti keterangan-keterangan saksi (SP9) ini, timbul beberapa persoalan-persoalan yang perlu dititikberatkan oleh mahkamah ini sebelum memutuskan samada keterangan dan laporan saksi ini boleh diterima sebagai keterangan di mahkamah.

(i) Saksi ini mengesahkan bahawa laporan pakar yang dibuatnya adalah berdasarkan kepada Data Base yang terdapat di Universiti Nanyang yang dikatakan bersamaan dengan buku-buku yang dilihat dan diambil gambar semasa di Bukit Aman. Saksi ini secara bersungguhsungguh menjemput semua pihak-pihak yang terlibat datang keUniversiti Nanyang, Singapura bagi melihat kesahihan rekod-rekod tersebut. Sungguhpun diajukan soalan-soalan dari pihak mahkamah kepada Timbalan Pendakwa Raya mengenai cadangan ini, sikap acuh tidak acuh dan tidak serious Timbalan Pendakwa Raya menikam kes pendakwaan sendiri. Mahkamah ini ingin menegaskan bahawa penelitian dan semakan Data Base ini amatlah relevan dan sangat penting bagi menentukan samada kandungan Data Base tersebut bersamaan dengan kandungan yang terdapat didalam buku-buku yang dirampas itu. Tambahan pula samada kandungan didalam Data Base tersebut merupakan kandungan yang asal ataupun disunting setelah terjemahan dibuat tidak dapat dikenal pasti melainkan mahkamah melihat sendiri perkara ini. Perlulah ditekankan disini bahawa mahkamah ini tidak boleh menganggap bahawa butir-butir dalam Data Base tersebut mengandungi maklumat-maklumat yang tulis dan bersamaan kandungannya dengan kandungan buku-buku tersebut tanpa melihat sendiri ataupun melakukan lawatan ke Data Base tersebut. Tanpa sebarang permohonan yang dibuat oleh Timbalan Pendakwa Raya untuk melihat perkara ini dengan sebenarnya telah meletakkan mahkamah ini dalam situasi kekaburan dan seterusnya menjejaskan kes pendakwaan sendiri;

(ii) Saksi (SP9) mengakui bahawa buku-buku yang dirampas adalah didalam Bahasa Malaysia. Saksi ini turut mengakui bahawa catatan didalam Data Base tersebut adalah didalam Bahasa Inggeris yang telah diterjemahkan. Saksi ini menyatakan beliau tidak boleh memberitahu nama-nama penterjemah kerana ianya melibatkan soal keselamatan mereka. Walaubagaimanpun saksi ini (SP9) sekali lagi menyatakan bahawa pihak-pihak boleh menemuramah penterjemah-penterjemah ini sekiranya lawatan dibuat di Universiti Nanyang. Sungguhpun diperingatkan oleh mahkamah ini kepada Timbalan Pendakwa Raya namun beliau mengambil sikap berdiam diri. Pada hemat mahkamah ini, apalah ertinya dan nilai keterangan saksi ini tanpa diketahui status kewajaran penterjemah-penterjemah ini.Mahkamah ini tidak boleh menganggap  bahawa buku-buku tersebut telah diterjemahkan oleh penterjemah-penterjemah yang  berkelayakan dan diterima sebagai keterangan yang menyakinkan dimahkamah. Mahkamah ini juga tidak menemui sebarang peruntukan yang membolehkan nama-nama penterjemah ini tidak boleh di kemukakan dimahkamah ini atas alasan kononnya soal keselamatan.

(iii) Saksi ini seterusnya menyatakan bahawa beliau telah mengambil gambar-gambar setiap buku-buku tersebut dibahagian depan dan belakang termasuk indeks mukasurat Bab-bab yang terkandung. Namun di sepanjang perbicaraan berjalan, Timbalan Pendakwa Raya tidak mengemukakan gambar-gambar bukubuku yang di rakam oleh saksi ini. Tanpa melihat kepada gambar-gambar tersebut dan dibandingkan dengan buku-buku yang di rampas termasuk yang terkandung didalam Data Base, mahkamah ini tidak mengetahui samada buku-buku tersebut sebenarnya dikaji oleh saksi (SP9).

25. Dalam merumuskan keterangan saksi (SP9) dan keengganan Timbalan Pendakwa Raya untuk mengemukakan buitiran-butiran lanjut mengenai kandungan Data Base serta kegagalan Timbalan Pendakwa Raya membawa pihak-pihak berkaitan dalam lawatan ke Data Base Universiti Nanyang, mahkamah ini tidak mempunyai pilihan lain melainkan menggunakan peruntukan Seksyen 114(g) Akta Keterangan terhadap pihak pendakwaan yang mana pengemukaan perkara ini ke mahkamah semestinya menjejaskan kes pendakwaan. Justeru itu, mahkamah ini mempersoalkan kesahihan keterangan-keterangan dan analisaanalisa yang di lakukan oleh saksi (SP9). Perlulah di ambil kira oleh semua pihak-pihak yang terlibat bahawa mahkamah ini tidak mempertikaikan kepakaran saksi (SP9) dalam mengkaji buku-buku yang berkaitan dengan pengganas, tetapi dalam kes ini terutamanya butiran-butiran yang terdapat dalam Data Base yang dipersoalkan oleh pihak peguam, malahan turut menimbulkan tanda tanya kepada mahkamah ini, kegagalan Timbalan Pendakwa Raya untuk menjelaskan perkara-perkara yang tersebut diatas, mahkamah ini tiada mempunyai pilihan lain melainkan menolak keterangan saksi (SP9) mengenai kandungan yang terdapat dalam buku-buku tersebut dan laporan (P45).

Dalam kes Kobra Taba Seidali v PP (2014) 2 CLJ 12, Mahkamah mengatakan :

“………..if the witness could not be produced by the prosecution, it would be appropriate for the prosecution to handover the section 112 statement recorded from the witness to whittle down any complaint by the defence to invoke section 114 (g) of the Evidence Act 1950 as in instant case.The failure of the prosecution to produce Maryam as a witness or hand over a copy of the witness statement to the defence to be used if it was favaourable as part of the defence exhibit at the defence stage was fatal...”

26. Demi menyelamatkan isu ini, Timbalan Pendakwa Raya telah memanggil saksi, Uztaz Hj. Zamihan bin Hj. Mat Zin (SP10). Saksi ini merupakan Pengerusi Ahli Sunnah Wal Jamaah yang mempunyai kelayakan akademik dan pengalaman luas dalam soal-soal yang membabitkan pengganas. Saksi ini mengesahkan bahawa beliau telah menerima 12 buah buku daripada pegawai penyiasat dan telah menandatangani Dokumen Akuan Terima Barang Kes (P46). Saksi ini mengambil masa seminggu untuk menganalisa buku-buku tersebut dan kemudiannya telah mengembalikan semula buku-buku tersebut kepada pegawai penyiasat kes. Semasa memberikan keterangan dimahkamah, saksi ini turut mengemukakan laporan analisa yang dibuat (P52 (1) hingga 12)). Apa yang menarik dalam keterangan saksi ini turut menandakan bahagian-bahagian yang relevan dalam mencapai keputusan yang dibuatnya. Saksi ini turut mengemukakan alasan-alasan yang munasabah bagi mencapai keputusan analisa yang dibuat itu. Saksi ini menegaskan bahawa buku-buku tersebut mempunyai kaitannya dengan Gerakan AlQaeda, ISIS, Daesh dan Jemaah Islamiah.

27. Kesimpulan daripada keterangan saksi (SP10), mahkamah ini berpuashati bahawa 12 buah buku-buku yang dirampas dan dianalisa oleh saksi ini dan berdasarkan kepada petikan-petikan yang ditunjukkan oleh saksi ini serta disahkan melalui Laporan Analisa (P52(1) hingga (12)), buku-buku tersebut sememangnya mempunyai kaitannya dengan kumpulan-kumpulan pengganas, Gerakan Al-Qaeda, ISIS, Daesh dan Jemaah Islamiah.

ISU KETIGA
Pemilikan buku-buku ??
Siapa memiliki Buku-buku tersebut??
Adakah buku-buku tersebut kepunyaan OKT??Pemilikan: Kawalan dan Jagaan terhadap BUKU-BUKU DAN ITEMS

28. Adalah menjadi teras undang-undang bahawa pihak pendakwaan perlu membuktikan elemen perundangan ini sebelum OKT dipanggil untuk membela diri. Didalam kes-kes SOSMA seperti ini, catatan pemilikan tidak ditakrifkan maknanya, tetapi Mahkamah ini mengambil pendekatan bahawa unsur-unsur pembuktian mengenai pemilikan 12 buah buku-buku seperti dalam kes ini adalah bersamaan juga pembuktian kes pemilikan dadah-dadah berbahaya di bawah Akta Dadah Berbahaya, 1952. Sesungguhnya mahkamah ini berpendapat bahawa konsep pemilikan (possession), kawalan dan jagaan (custody and control) menurut Seksyen 130JB(1)(a) Kanun Keseksaan adalah bersamaan dengan peruntukan Seksyen 39B(1)(a) Akta Dadah Berbahaya, 1952. Cuma yang sedikit berbeza adalah dalam kes-kes dadah, isu mengenai pengetahuan dan berat timbangan dadah, pihak pendakwaan boleh menggunakan Anggapan Statutori menurut Seksyen 37 Akta Dadah Berbahaya, 1952 bagi memutuskan samada kes tersebut merupakan suatu kes pengedaran dadah ataupun hanya suatu kes pemilikan dadah berbahaya. Bagi maksud ini, mahkamah ini ingin merujuk kepada kes: Toh Ah Loh & Mak Thim v Rex (1948) 1 MLRH 143; (1949) 15 MLJ 54 (CA) dan kes: Saad Ibrahim v. Public Prosecutor (1967) 1 MLRH 198; (1968) 1 MLJ 158 dan diulang kuatkuasa dalam kes: PP v. Mohd Radzi bin Abu Bakar (2005) 2 MLRA 590; (2005) 6 MLJ 393; (2006) 1 CLJ 457 at 469; (2005) 6 AMR 203 (FC), Mahkamah Persekutuan menegaskan bahawa:

“Possession, in order to incriminate a person, must have the following characteristic.The possessor must know the nature of the thing possessed, must have in him power of disposal over the thing. If these factors are absent, his possession can raise no presumption of mens rea without which (except by statute) possession cannot be
criminal…………..”

29. Dalam kes: Chan Pean Leon v PP (1956) 1 MLRH 44; (1956) 1 MLJ 237; (1956) 22 MLJ 237,Mahkamah telah memutuskan:

“Possesion” itself as regards the criminal law is described as follows in Stephen‟s Digest (91t Edn., p. 304):

“A moveable thing is said to be in the possession of a person when he is so situated with respect to it that he has the power to deal with it as owner to the exclusion of all other persons, and when the circumstances are such that he may be presumed to intend to do so in case of need.”

To put it otherwise, there is physical element and a mental element which must both be present before possession is made out. The acused must not only be so situated that he can deal with the thing as if it belonged to him, for example have it in his pocket or have it lying in front of him on a table. It must be shown that he had the intention of dealing with it as if it belonged to him should he see any occasion to do so, in other words, that he had some animus possiendi. Intention is a matter of fact which in the nature of things cannot be proved by direct evidence. It can only be proved by inference from the surrounding circumstances. Whether these surrounding circumstances make out such intention is a question of fact in each individual case.

If a watch is my pocket then in the absence of anthing else the inference will be clear that I intend to deal with is as if it were my own and accordingly I am in possession of it. I am in possession of it. On the other hand, if it is lying on a table in a room in which I am but which is also frequently used by other people then the mere fact that I am in physical proximity to it does not give rise to the inference that I intend to deal with it as if it belonged to me. There must be some evidence that I am doing of having done something with it that shows such an intention. Or it must be clear that the circumstances in which it is found shew such an intention. It may be found in a locked room to which I hold the key or it may be found in a drawer mixed up with my own belongings or it may be found, as occurred in a recent case, in abox under my bed. The possible circumstances cannot be set out exhaustively and it is impossible to lay down any general rule ont the point. But there must be something in the evidence to satisfy the Court that the person who is physically in a position to deal with the thing as his own had the intention of doing so. It is true that in prosecutions under the Dangerous Drugs Ordinance a lack of evidence in this connection may be made good by the statutory presumptions contained in that Ordinance. But there are so no such presumptions in the Common Gaming Houses Ordinance nor are there any such presumptions in relation to possession of stolen property.

Once possession is proved then before the accused person can be convicted it is necessary in addition to prove mens rea. And for this purpose was pointed out byGording-Smith Ag CJ in the case of Toh Ah Loh and Mak Thim v. Rex (1948) 1 MLRH 143; (1949) 1 MLJ 54; (1948] MLJ 54, supra, it is necessary to prove that the person in possessed. (page 239). “Possession, in order to incriminate a person, must have the following characteristics. The possessor must know the nature of the thing possessed, must have in him a power of disposal over the thing, and lastly must be conscious of his possession of the thing. If these factors are absent, his possession can raise no presumption of mens rea, without which (except by statue) possession cannot be criminal.”

30. Dalam kes: PP V Badrulsham bin Baharom (1987) 2 MLRH 541; (1988) 2 MLJ 585, Lim Beng Choon J memutuskan;-

“...I believe it is well settled at least by our Courts that to establish possession by an accused person of any dangerous drugs or to impute to him possession of the said drugs it mus be first to shown that he hadknowledge of the drugs which were found to be in his possession. The earliest authority, which I could find, that expounded this principle is the case ofChiah Tian V Rex(1937) 1 MLRH 455; (1937) 1 MLJ 105; (1937) 6 MLJ the then Chief Justice of Singapore said at P106:

“In my opinion, possession to be an offence must be possession under such circumstances that a court it justified in finding the accused (or the servant in cases of constructive possession). As Pollock C.B. put it The Queen V Wooddrow 16 L.J.M.C 122,‟ a man can hardly be said to be in possession of anything without knowing it’and I think that a person is not guilty of an offence possession if he is not aware of the possession”

31. Dalam kes: Fun Seong Cheng V PP (1997) 3 SLR 523, Mahkamah Rayuan Singapore :-

“...Clearly in order to prove that the appellant was in possession, he must have physical control over the drugs. It is a matter of fact whether someone had physical control over an item.. ..Physical control is not enough for the purpose of proving possession. There needs to bemens rea on the part of the accused.

32. Dalam kes: PP v Muhammad Nasir bin Shaharuddin & Anor (1992) 2 MLRH 390; (1994) 2 MLJ 576; (1992) 3 CLJ 408, Visu Sinnadurai J memutuskan berkaitan dengan “possession”seperti berikut:-

“Possession is not defined in the DDA. However it is now firmly established that to constitute possession, it is necessary to establish that; (a) the person hadknowledge of the drugs; and (b) that the person had some form of control or custody of the drugs.

33. Dalam kes: Leow Nghee v. Reg (1955) 1 MLRH 614; (1956) 1 MLJ 28, 29; (1956) 22 MLJ 28,29, Taylor J menyatakan:

There is no presumption of custody……..Unless custody was established, the chain of reasoning is broken. Custody means having care or guardianship; goods in custody are in the care of the custodian and, by necessary implication, he is taking care of them on behalf of someone else. You cannot take care of goods unless you know where they are and have the means of exercising control over them. Custody therefore implies knowledge of the existence and whereabouts of the goods and the power of control over them, not amounting to possession. The prosecution must therefore prove that the appellant and his wife had custody or control of the drugs. To do this, the presecution must establish a common intention between the appellant and his wife. The case against the appellant cannot succeed unless there is evidence of such common intention or evidence from which such common intention can properly be
inferred.

34. Dalam kes: PP v Chia Leong Foo [2000] 1 MLRH 764; (2000) 6MLJ 705; (2000) 4 CLJ 649, Augustine Paul J. (pada masa itu)memutuskan :-

“It must be observed that most of the acts that constitute as defined in S.@ of the Act like, for example, keeping, concealing, storing, transporting, and carrying dangerous
drugs involve the prerequisite element of possession.....It follows that a person cannot keep, conceal, store, transport, or carry dangerous drugs within the meaning of trafficking in the Act without being in the possession of them”.

35. Dalam kes: PP v Hairul Din bin Zainal Abidin (2001) 2 MLRH 710;(2001) 6 MLJ 146; (2001) 6 CLJ 480; 2002 AMR 2515, AugustinePaul J. (pada masa itu) memutuskan ;-

“I agree with learned councel that the acts that constitute trafficking as enumerated in S.2 of the Act refer to some overt act that goes beyond mere passive
possession.....Thus in order for any act to come within the definition in S.2 of the Act it must be limited to the context of the scope of the acts enumerated in the definition section, that is to say, it must relate to an overt act which goes passive possession”.

36. Lord Diplock dalam kes: Ong Ah Chuan v PP (1980) 1 MLRA 283; (1981) 1 MLJ 64, dalam keputusan Privy Council telah member penerangan definisi pengedaran (trafficking) di bawah Misuse ofDrugs Act 1973 of Singapore :-

“ To `traffic‟ in a controlled drug so as to constitute theoffence of trafficking under S.3 involves something morethan passive possession or self-administration of the drug; it involves doing or offering to do an overt act of one or other of the kinds specified in paragraph (a) ot the definition of `traffic‟ and `trafficking‟ in S.2.....This concept, involving transfer of possession, is reflected in the statutory definition itself.....All of these other verbs refer to various ways in which a supplier or distributor, who has drugs in his possession, may transfer possession of them to some other person.”

37. Bagi membuktikan isu ini, Timbalan Pendakwa Raya telah memanggil saksi pegawai serbuan, Insp. Shafinah (SP1). Saksi ini mengesahkan bahawa kesemua 12 buah buku-buku tersebut ditemui didalam bilek tempat OKT tidur. Buku-buku tersebut berserta dengan lain-lain barang rampasan telah dibawa balik ke IPD Dungun dan seterusnya ke Bukit Aman untuk siasatan lanjut. Saksi ini mengakui bahawa rumah tersebut tiada mempunyai pintu dan hanya ditutup dengan kain langsir. Semasa disoal balas peguam, saksi ini mengakui bahawa rumah tersebut adalah luas dan boleh diakses kepada sesiapa sahaja yang bertandang ataupun mendiami rumah tersebut. Diakui oleh pegawai ini, bahawa buku-buku tersebut tiada mempunyai sebarang nama dan tiada pengesahan catitan tangan dibuku tersebut kepunyaan siapa. Buku-buku tersebut tidak disorok dan boleh dilihat oleh sesiapa sahaja. Lanjutan daripada ini,Timbalan Pendakwa Raya memanggil Puan Saadiah binti Ibrahim(SP5) iaitu ibu kepada OKT. Dalam keterangan saksi ini, beliau mengesahkan bahawa rumah itu turut didiami oleh anak-anaknya yang bernama Ahmad Anuari bin Attam, Ahmad Faruqi Amri bin Attam, Ahmad Amir Farhan bin Attam dan Ahmad Abu Muhaimi bin Attam. Selanjutnya saksi ini menyatakan bahawa dalam kebanyakan masa, anaknya Ahmad Anuari tinggal dirumah tersebut, manakala yang lainnya, Ahmad Faruqi bekerja dan tinggal di Senawang,anaknya Ahmad Amir Farhan bekerja sebagai Juruteknik dan tinggal di Kelang sementara Ahmad Abu Muhaimi belajar di IAB Kuantan. Saksi ini mengesahkan juga bahawa sesiapa sahaja mempunyai akses kepada rumah dan bilek tersebut dan boleh digunakan untuk menyempurnakan ibadah sembahyang. Buku-buku yang terdapat didalam bilek tersebut bukan sahaja untuk OKT malah boleh digunakan oleh adik beradik yang lain.

Pemeriksaan Utama

Q: Boleh beritahu siapa yang tinggal dirumah tersebut?

A: Anak saya yang kedua, Ahmad Anuari tinggal dirumah.Yang lain tidak tinggal disitu kerana belajar dan bekerja.Yang bekerja adalah Ahmad Faruqi dan Amir Farhan

Q: Anak-anak yang lain, Anuari duduk dimana?

A: Dia duduk dibahagian luar dan bekerja di Paka

Q: Ahmad Muhaimi macamana?

A: Dia balik masa cuti

Q: Rujuk (P6)
A: Ini gambar-gambar rumah saya. Gambar No. (19) dalam bilek OKT. Gambar (20) juga dalam bilek OKT. Gambar(21), (22), (23) dan (24). Laptop milek adik OKT yang bernama Ahmad Amir Farhan

Pemeriksaan Balas

Q: Rujuk gambar (P6) gambar 8?
A: Buku-buku itu semuanya kepunyaaan anak-anak saya yang belajar
Q: gambar No. 11 dan buku milek siapa?
A: Milek Ahmad Muhaimin punya
Q: Dalam bilek OKT ada banyak buku-buku. Bukan buku OKT seorang sahaja yang ada dalam bilek itu?
A: Ya
Q: Bilek OKT tiada pintu. Siapa yang boleh masuk?
A: Semua orang boleh masuk. Dan tetamu juga boleh masuk untuk sembahyang
Q: Rumah itu hanya ada satu bilek saja dan barang-barang simpan dimana?
A: Dalam bilek ini juga boleh simpan barang-barang

38. Meneliti kepada keterangan saksi (SP5), adalah didapati buku-buku yang didapati didalam bilek tersebut juga kepunyaan anak-anak (SP5) yang masih belajar iaitu Ahmad Abu Muhaimi yang juga terdapat sebuah computer mileknya dalam bilek tersebut. Dalam bilek itu juga terdapat buku-buku milek adik beradik OKT tetapi tidak dinamakan kepunyaan siapa. Dalam keadaan lain juga bilek tersebut boleh digunakan oleh tetamu-tetamu yang ingin menunaikan ibadah sembahyang. Saksi ini memberikan keterangan yang sama dengan keterangan pegawai serbuan (SP1) bahawa buku-buku tersebut ditemui tidak dalam keadaan tersorok dan boleh dilihat oleh mana-mana orang yang memasuki bilek tersebut. Adalah menjadi pandangan kepada mahkamah ini bahawa rumah tersebut termasuk bilek tempat kejadian ini merupakan suatu tempat yang bebas dan boleh diakses oleh pihak-pihak yang lain. Pada hemat mahkamah ini, sekurangkurangnya penama Ahmad Anuari yang sering tinggal dirumah tersebut, Ahmad Abu Muhaimi yang masih belajar dan juga berkemungkiknan menyimpan buku-bukunya didalam bilek tersebut dan mempunyai computer mileknya yang terdapat dalam bilek tersebut termasuk bapa OKT Attam bin Jusoh mempunyai akses dan juga kemungkinan kepada buku-buku yang terdapat dalam bilek tersebut. Walaubagaimanapun penama-penama ini dan lain-lain penghuni didalam rumah tersebut tidak dipanggil untuk memberikan keterangan dimahakamah ini samada untuk mengesahkan buku-buku tersebut ataupun sekadar menafikan bukubuku tersebut adalah kepunyaan mereka. Apalah ertinya isu ini dibiarkan terbuka sahaja oleh pihak Timbalan Pendakwa Raya tanpa ditutup rapi oleh pihak pendakwaan. Dalam hal yang sedemikian,timbul suatu jurang yang besar dan keraguan tentang Siapakah yang sebenarnya memiliki buku-buku tersebut???

39. Apa yang lebih menarik, didalam keterangan saksi (SP10) mengesahkan bahawa 12 buku-buku tersebut masih tidak lagi diharamkan penerbitannya. Sekiranya buku-buku tersebut mempunyai kaitan ataupun mengandungi unsur-unsur pengganas,mengapakah pihak Kementerian Dalam Negeri sebagai agensi yang berkaitan dalam perihal ini tidak mengharamkan sahaja buku-buku tersebut untuk pembacaan mahupun pemilikan umum. Apalah ertinya pemilikan buku-buku tersebut yang dikatakan mempunyai kaitan dan unsur-unsur pengganas menjadi suatu kesalahan keatas sesiapa yang memiliki buku-buku tersebut, walhal pihak Kementerian Dalam Negeri gagal menjalankan fungsi sebenarnya untuk mengharamkan dan seterusnya menghapuskan buku-buku tersebut.Tanpa tindakan tegas pihak Kementerian Dalam Negeri untuk membendung gejala ini, buku-buku tersebut masih lagi berleluasa dipasaran dan boleh dimiliki oleh sesiapa sahaja samada untuk pembacaan umum ataupun sebab sebab yang lain. Pada fikiran mahkamah ini kegagalan pihak Kementerian Dalam Negeri untuk mengharamkan buku-buku tersebut tidak sealiran dan tidak konsisten dengan menjadi pemilikan bukubuku tersebut suatu kesalahan menurut Seksyen 130JB(1)(a) Kanun Keseksaan.

40. Dalam keadaan yang sangat terdesak, Timbalan Pendakwa Raya telah cuba untuk mendapatkan keterangan (SP1– pegawai serbuan/tangkap) tentang pengakuan OKT bahawa barang-barang dalam bilek tersebut adalah mileknya. DPP berhujah bahawa Mahkamah ini perlulah membuat suatu “Revisit Ruling” dan menghujahkan mengenai peruntukan Seksyen 18A Akta Kesalahan Keselamatan (Langkah-langkah Khas) 2012 (SOSMA 2012). Seksyen 18 SOSMA 2012 telah memperuntukan bahawa:

Statement by accused

18A Any statement by an accused whether orally or in writing to any person at any time shall be admissible in evidence

Timbalan Pendakwa Raya juga menghujahkan bahawa peruntukan spesifik di bawah SOSMA 2012 ini telah mengatasi mana-mana undang-undang am yang lain termasuk Akta Keterangan dan Kanun Tatacara Jenayah. Dalam hal ini Seksyen 17 SOSMA 2012 memperuntukan:

Inconsistency with the Evidence Act 1950
17. This Part shall have effect notwithstanding anything incocsistent with the Evidence Act 1950 (Act 56)

Selanjutnya Timbalan Pendakwa Raya juga menghujahkan bahawa memandangkan perbicaraan ini dijalankan menurut SOSMA 2012 dan siasatan juga menurut SOSMA 2012, oleh yang demikian keterangan yang dikemukakan menggunakan prosedur SOSMA 2012 hendaklah diterima oleh Mahkamah ini.

Menurut hemat mahkamah ini, peruntukan diatas mengecualikan aspek prosedural dibawah Akta Keterangan mahupun Kanun Prosedur Jenayah bagi maksud apa-apa jua perbuatan ataupun pernyataan OKT samada secara lisan ataupun bertulis yang boleh diterima sebagai keterangan dimahkamah. Dalam hal ini, tiada satupun dokumen ataupun suratan bertulis yang dibuat oleh saksi (SP1). Adalah didapati bahawa (SP1) merupakan satu-satunya saksi pendakwaan yang dikatakan mendengar pengakuan OKT bahawa bukubuku tersebut adalah mileknya. Saksi (SP6) hanyalah mengulangi akan apa yang dikatakan oleh saksi (SP1)kepadanya. Dalam hal ini juga, mahkamah ini tidak mendapati apa-apa dokumen ataupun report polis yang boleh mengesahkan pernyataan lisan yang dikatakan dibuat oleh OKT. Pada hemat mahkamah ini, sekiranya benar keterangan saksi (SP1) bahawa OKT ada memberitahunya tentang pemilikan buku-buku tersebut dan keterangan ini sangat relevan dan penting, mengapakah tiada satu pun dokumen ataupun catatan report polis dibuat kearah perkara ini. Apakah kewajaran keterangan hanya seorang pegawai polis sahaja yang melaksanakan tangkapan tersebut menyatakan sedemikian tanpa satupun dokumen-dokumen atau saksi-saksi lain yang berada pada masa itu untuk tampil menyatakan sedemikian dan mendengar pengakuan tersebut.

Pada hemat mahkamah ini, apalah ertinya Timbalan Pendakwa Raya mengemukakan pengakuan OKT tentang buku-buku tersebut tanpa pembuktian sebenar menurut undang-undang mengenai pemilikan, kawalan, jagaan dan pengetahuan OKT. Diatas alasan-alasan ini, sungguhpun mahkamah ini akur dengan peruntukan Seksyen 17 dan 18 SOSMA Act, tetapi dengan ketiadaan sebarang catitan dan hanya timbul disaatsaat yang akhir keterangan (SP1), mahkamah ini tidak membenarkan Timbalan Pendakwa Raya meneruskan apa-apa jua persoalan mengenai isu ini.

Sungguhpun dikatakan mahkamah ini khilaf mengenai peruntukan Seksyen 17 dan 18 SOSMA Act 2012 apabila tidak membenarkan Timbalan Pendakwa Raya mengemukakan soalan kepada saksi (SP1), tetapi mahkamah ini melihat dari sudut yang lain bahawa sekiranya benar pengakuan ini diucapkan oleh OKT kepada saksi (SP1) bahawa hanya barang-barang OKT sahaja yang berada didalam bilek tempat kejadian kerana OKT merupakan satu-satunya anak perempuan, adakah ianya juga merujuk kepada buku-buku yang dirampas oleh pihak polis??Mahkamah ini berpendapat bahawa sungguhpun boleh diterima jika barang-barang tersebut termasuk buku-buku, tetapi ianya tidak mencukupi untuk membuktikan elemen pemilikan, kawalan dan jagaan semata-mata bersandarkan kepada pengakuan OKT, jika ada pun. Apatah lagi rumah itu adalah kawasan yang bebas dan accessible kepada pihak-pihak yang lain. Jsteru itu mahkamah ini menolak keterangan ini dikemukakan dimahkamah ini. Walaubagaimanapun, rangan pembuktian pihak pendakwaan, mahkamah ini mendapati bahawa hanya dengan pengakuan OKT sahaja tanpa keteranganketerangan lain, mengenai pemilikan buku-buku tersebut, ianya tidak dapat menyakinkan mahkamah ini untuk membuktikan elemen pemilikan dan seterusnya memanggil OKT untuk membela diri apatah lagi mensabitkan kesalahan terhadap OKT menurut Seksyen 130JB(1)(a) Kanun Keseksaan.

41. Dalam keadaan-keadaan yang lain, adalah didapati pada masa serbuan dibuat dan ditemukan dengan buku-buku yang dirampas,adalah didapati kesemua buku-buku tersebut dalam keadaan yang jelas dilihat oleh mana-mana pihak. Semasa OKT ditangkap oleh
pegawai serbuan, tiada apa-apa keterangan yang menunjukkan OKT takut dan cuba untuk melarikan dirinya. OKT dengan rela hati membiarkan dirinya ditahan oleh pihak polis. Pada pandangan mahkamah ini, tata kelakuan OKT pada masa ditangkap adalah konsisten dengan sikap ketidakbersalahannya dan tidak mengetahui keujudan buku-buku tersebut mahupun mengetahui buku-buku tersebut mempunyai kaitannya dengan unsur-unsur kumpulan pengganas. Dalam kes: Public Prosecutor v. TanTatt Eek & Ors (2005) 1 MLRA 58, (2005) 2 MLJ 685 (FC) mahkamah memutuskan bahawa:

“…………..Conduct of accused reflect several inferencesand inferences favourable to OKT should bedrawn………..

Dalam kes: Abdullah Zawawi bin Yusoff v. PP (1993) 1 MLRA 416,(1993) 3 MLJ 1, (1993) 4 CLJ 1 (SC), yang diambil kira dalam kes PP v. Mohd Radzi Abu Bakar (2006) 1 CLJ 457 at 474, Mahkamah menyatakan bahawa:

“………….Conduct of accused reflect several inferences and inferences favourable to OKT should be drawn………..…….not by itself proof of a guilty mind………”.

42. Dalam situasi ini, adalah menjadi pendapat mahkamah ini bahawa rumah tersebut termasuk juga bilek dimana terdapat 12 buah bukubuku tersebut merupakan tempat yang bebas dan oleh diakses oleh sesiapa sahaja yang berada didalam rumah tersebut. Apatah lagi suatu computer kepunyaan adik OKT jelas menunjukkan bilek tersebut senang dan boleh diakses oleh mana-mana orang. Justeru menjadi tugas dan kewajiban pihak pendakwaan untuk membuktikan
bahawa 12 buah buku-buku tersebut kepunyaan OKT ataupun orang lain ataupun mengecualikan orang lain yang mempunyai akses kepada buku-buku tersebut. Sekiranya ujud dua inferensi yang berbeza, maka inferensi yang terbaik perlulah dibuat kepada OKT.

Dalam kes: Abdullah Zawawi bin Yusoff v. PP(1993) 3 MLJ 1(SC),mahkamah menyatakan:

“………….the onus was not on the defence to prove possibility of access by others but on the prosecution to exclude such possibility………”

43. Begitu juga dalam kes: Tan Chai Keh v. Public Prosecutor,(1948)1 MLRA 241 (1948-49) 2 MLJ 5, mahkamah menegaskan bahawa:

“……where there is more than one inference which can reasonably be drawn from a set of facts in a criminal case, we are of opinion that the inference most favourable to the accused should be adopted…….”

44. Persoalan-persoalan ini sepatutnya disiasat oleh pihak polis, tetapi ternyata gagal dijawab oleh pihak pendakwaan. Dalam kes: Pang Chee Meng v PP(1991) 1 MLRA 608; (1992) 1 MLJ 137;(1992) 1 CLJ 265,

“………the Supreme Court found that the trial court was manifestly wrong to have concluded that the appellant had exclusive possession when there was three others sharing accommodation with the appellant in which the drugs were found……………

45. Dalam kes: Saludin bin Surif v PP (1997) 1 MLRA 348; (1997) 3 MLJ 317; (1997) 3 CLJ 529; (1997) 3 AMR 2867, Shaik Daud Ismail JCAmemutuskan seperti berikut:

“……….that the appellant had failed to prove beyond any reasonable doubt that the appellant had exclusive possession of the cannabis found in the room in questiongiven the fact the others, too, had acces to the room in question…………”

46. Begitu juga dalam kes: Lee Chee Meng v PP (1992) 1 MLRA 209; (1992) 1 MLJ 322; (1992) 1 CLJ 168, salah satu isu yang diperdebatkan adalah pihak perayu tiada mempunyai pemilikan dan
penggunaan yang esklusif terhadap bilek tersebut dimana dadahdadah ditemui……

“……………..The Supreme Court in setting aside the conviction found that a reasonable doubt existed as to the exclusive use of the said room by the appellant, given the fact that there was doubt that the room cound be locked and the others could have access to his room in question………….”

47. Dalam kes: Gooi Loo Seng v PP (1993) 1 MLRA 227; (1993) 2 MLJ 137; (1993) 3 CLJ 1; (1993) 2 AMR 1135,

“………..the appellant‟s defence was that he had no exclusive use of the room in which the drugs were found as his girlfriend and her friends too had acess to the room .In acquitting the appellant, the Supreme court, after viewing, the whole of the advidence from all angles, held that this was a case in which the proverbial cap might have fitted not just the head of the appellant but that of others as well as they could have access to the room………..”.

48. Pihak pendakwaan gagal untuk menjelaskan kesenjangan yang berlaku dalam siasatan polis. Justeru itu, untuk mahkamah ini mendapati bahawa buku-buku tersebut berkemungkinan milik orang lain selain dari OKT tidak boleh diketepikan (cannot be ruled out).

ISU KEEMPAT

Tempat kejadian…..tiada bukti atau dokumen bahawa tempat kejadian itu adalah seperti didalam kertas pertuduhan

49. Didalam Kertas Pertuduhan, adalah didapati bahawa kejadian yang berlaku dikatakan beralamat di Lot 1241, Jalan Lapangan Terbang Sura, Dungun, Terengganu.Sungguhpun isu ini dianggap remeh oleh pihak-pihak, tetapi pada pihak mahkamah ini, tiada terdapat satupun dokumen-dokumen mahupun keterangan-keterangan oleh mana-mana saksi pendakwaan yang menjurus kepada kejadian ini berlaku seperti dialamat dalam Kertas Pertuduhan.Sekinya benar kejadian ini seperti dialamat tersebut, sekurang-kurangnya apa-apa jua bil letrik
ataupun bil air ataupun mana-mana dokumen lain seperti Geran dikemukakan dimahkamah bagi menentusahkan kejadian dialamat tersebut. Samada rumah seperti didalam gambar-gambar (P6) merupakan rumah kedua-dua ibubapa OKT tiada diketahui. Samada mereka menumpang rumah sesiapa juga tidak diketahui. Mahkamah ini tidak boleh mengambil kira dengan menganggap bahawa kejadian tersebut berlaku seperti dalam kertas pertuduhan.

Justeru itu, mahkamah ini berada didalam kekaburan samada kejadian tersebut berlaku di alamat seperti dalam Kertas Pertuduhan.

Kegagalan Timbalan Pendakwa Raya untuk mengakaskan isu ini pada mahkamah ini akan semestinya melebarkan keraguan yang timbul dalam kes pendakwaan.

Keputusan Akhir Mahkamah

50. Dipenghujung kes pendakwaan, mahkamah ini mendapati bahawa Kes pendakwaan telah dipatahkan dengan sendirinya melalui keterangan saksi pihak pendakwaan (SP5) jelas menafikan kes pendakwaan terhadap penglibatan OKT dalam memiliki 12 buah buku-buku yang mempunyai kaitan dengan kumpulan pengganas. Dalam kes: PP v. Mohamed Noor bin Jantan [1979] 1 MLRA 375; (1979) 2 MLJ 289

“It is well settled…….the burden is placed on an accused person to prove anything…….the burden is only a slight one and this burden can be discharged by the evidence of a witnesses for the prosecution as well as witnesses for the defence.

51. Dalam kes: Public Prosecutor v. Saimin & Ors, (1971) 1 MLRH 1 MRLH 91; (1971) 2 MLJ 16-17, Mahkamah ini menegaskan bahawa:

“……….a conviction cannot be sustained even if the court is satisfied that the prosecution story “may be” true unless and until it is found that the prosecution story “must be true”………….the falsity of the defence does not relieve the prosecution from proving the prosecution case beyond reasonable doubt………”

52. Dalam mengingati dan mempertimbangkan fakta-fakta dalam kes pendakwaan, mahkamah ini mengingati diri sendiri kepada prinsipprinsip yang disenaraikan dahulu dalam kes: Krishnan Murthy v. Pendakwa Raya (1986) 1 MLRA 239; (1987) 1 MLJ 292 AT 295-296; (1987) CLJ (Rep) 145 (SC)

“……….it is one of the most basic rule of justice that however heineous a crime person is accused of, whatever the rank of the person who testifies against him,he can only be convicted on evidence produced according to the stringent requirement of law………………but it does not mean that a person accused of the most serious crime to equal protectionbefore the law……..is that his guilt must be proved in accordance with or in a manner required by law. Anything less will be not enough……….”

53. Dalam menilai beberapa isu-isu diatas, mahkamah ini telah merujuk kepada kes: Choo Chang Teik & Anor V. PP (1991) 1 MLRA 280; (1991) 3 MLJ 423; (1991) 1 CLJ 54

“……….although it is unfortunate that a guilty party cannot be brought to justice, it is more important that there should not be a miscarriage of justice and the law should be maintained that the prosecution shouldprove its case…………..”

54. Justeru itu, mahkamah ini mendapati akibat daripada kelonggaran -kelonggaran dalam membuktikan pertuduhan dan percanggahanpercanggahan yang ujud diantara keterangan-keterangan saksi-saksi pendakwaan, pihak pendakwaan telah gagal untuk membuktikan
suatu kes Prima facie terhadap OKT. Justeru itu mahkamah ini melepaskan dan membebaskan OKT diatas pertuduhan yang dikenakan terhadapnya dengan kadar serta merta.

Mahkamah ini merasakan adalah adil, wajar dan saksama setelah mempertimbangkan segala sudut prinsip undang-undang yang berkaitan dan alasan-alasan yang telah dinyatakan diatas.
Mahkamah ini merakamkan ucapan terima kasih kepada DPP dan pihak-pihak terlibat di atas kerjasama yang diberikan dalam melupuskan kes ini.

Dated 29 September 2016,
(DATO’ HJ. MOHAMAD SHARIFF BIN HJ. ABU SAMAH)
Pesuruhjaya Kehakiman
Mahkamah Tinggi Jenayah (4)
Kuala Lumpur.

Counsel:

Bagi Pihak Pendakwa Raya : Tuam Mohamad Mustaffa bin P Kunyalam TimbalanPendakwa Raya Putrajaya

Bagi Pihak Orang Kena Tuduh : En. Kamaruzzaman bin Abdul Wahab dan En. Zukri bin Jusoh.

Source: -http://kl.kehakiman.gov.my/sites/kl.kehakiman.gov.my/judgment/judgmentkl.php?cn=&mi=&m=&y=&start=32